ශෂීගේ කසියා

හිරෝෂිමා සහ නාගසාකි නගර ඉලක්ක කරමින් සිදුවූ න්‍යෂ්ටික බෝම්බ ප්‍රහාරයට දින කිහිපයකට ආසන්න වනතුරුත් නාගසාකි නගරය මෙම බෝම්බ වල ඉලක්කයක් නොවූ බව ඔබ දැනසිටියාද ?
මේ වෙනුවට ඉලක්කගත ලයිස්තුවේ උඩින්ම තිබුනේ ඉපැරණි ජපානයේ අගනගරය වන සුන්දර කියෝතෝ නුවරයි. මෙම ඉලක්ක ලැයිස්තුව සකස් කිරීමට මූලික වුනේ ඇමරිකානු හමුදාවේ ඉහළම සිටි ජනරාල්වරුන් සහ විද්‍යයාඟයන්. ලක්ෂ 10කට අධික ජනගහනයක් සහ විශාල කර්මාන්තශාලා පිහිටි ඒ වගේම බෞද්ධ සිද්ධස්ථාන 2000කට අධික ප්‍රමාණයක් සහිත ලෝක උරුමයන් 17ක් ඇතුලත් ජපානයේ ප්‍රධානම නගරයක් වූ කියෝතෝව ඒ වනවිට කිසිදු ඇමරිකානු බෝම්බ ප්‍රහාරයකට ලක්වී නොතිබූ නගරයක්. ඒ වගේම විශ්වවිද්‍යායාල කිහිපයක් පිහිටා තිබුනු නිසා ඇමරිකානුවන් කල්පනා කරා කියෝතෝ වාසීන්ට මෙම බෝම්බය සාමාන්‍යය බෝම්බයක් පමණක් නෙවෙයි මිනිස් ඉතිහාසය වෙනස් කරන ලක්ෂයක් බවට ඔවුන්ට තේරුම්ගත හැකිවෙයි කියලා. 
නමුත් අවසාන මොහෙතෙදි එනම් 1945 ජුනි මාසය වෙද්දි ඇමරිකානු යුධ ලේකම් Henry Stimson අණ කරනවා කියෝතෝව මෙම ලැයිස්තුවෙන් ඉවත්කරන ලෙසට. නමුත් හමුදා නිලධාරීන් මෙය ලැයිස්තුවෙන් ඉවත් කිරීමට මැලිවුනා. කෙසේ වෙතත් ජනාධිපතිවරයාගෙන්ද එම උපදෙසම ල…

එක්තරා කාලයක ඔහුද පෙම්වතකුව සිටියේය. මාස හයකට නොවැඩි හමුවීම් පහ හයකින් එහා නොගියත් චිත්ත ලෝකයෙන් සැමියෙක්, පියෙක් තරම් දුර රැගෙන යාමට තරම් එය ඔහුගේ හාත්පස ලෝකයම වෙලා ගෙන නැගෙන්නට විය. ඔහු ඇයගේ සිනහවත්, ප්‍රේමණීය ඉඟි පෑම් විඳ ගැනීමට සෑම සතිඅන්තයකම කිලෝමීටර් දෙසියයක් දුර ගෙවා ඇයව සොයා ගමන් කරන්නට විය. අරලිය ගස් සෙවණෙත්, පාළුවට ගිය දේශනශාලා අහුමුළුත් මේ සෑම හමුවීමකදීම ඔවුන්ගේ ස්පර්ශයෙන් උණුසුම් වන්නේය  . ඉනික්බිති ආපනශාලාවේ පිටත පිහිටි සිමෙන්ති බංකුව මත හිඳ හිමකිරමක් අතැතිව ඈත පෙනෙන සාගරයේ පසුගියවර දුටුවාට වඩා යම් වෙනසක් ඇත්දැයි ඔවුන් සොයා බලන්නේය. මෙම ඉරණම්කාර දිනයේ සාගරයට වඩා ඇය වෙනස් වී ඇති ආකාරයක් මද වේලාවකින් ඔහුට දකින්නට හැකිවිය. 
මට කලින් හිටිය අයියා ආයෙත් කතා කරනවා ...
ඉතින් ඔයා මොකද කිව්වේ ?
වික්ෂිප්ත වූ මනසකින් යුතුවුවත් එතරම් ඉක්මණින්  වචන අමුණන්නට තරම් ශක්තියක් ආවේ කෙසේදැයි පසුව ඔහු පුදුමයට පත්විය.
මට හිතාගන්න බෑ .. ! දැන් මම ... ඔ ..යා ..ගේ. .නේ
ඔයා කාගෙද කියන එක නෙවෙයිනේ වැදගත්, ඔයාට කාවද ඕන ? මම දන්නෙ නෑ .. ඔයා  .. .. 
ආදරෙයිද තාමත් එයාට ? 
ඒවා වචන නොවේ හීල්ලුම්ය

ඒත් මම දැන් ඔයාගෙ…

මිනිසා සත්ව ලෝකයේ විශේෂිතම ජීවියෙක් බවට පරිවර්ථනය වීමට මූලිකම සාධකයක් ලෙස සැලකිය හැක්කේ දැනුම සහ දැනුම බෙදා ගැනීමෙන් දැනුම වර්ධනය කරගැනීම සලකනවා. අපේ හිත මිත්‍ර බ්ලොග් රචක සුජීව කොකාවල වරක් ෆේස්බුක් ගෲපයක සඳහන් කලා වර්ථමානයේ ඉපැදෙන බිළිදෙක් කිසිදු අධ්‍යායාපනයක් ලබානොදී කැළයක සිරකර තැබුවහොත් දැනට වසර ලක්ෂයකට පෙර ඉපැදුණු බිළිදාත් මෙම බිළිදාත් අතර දැනුම මට්ටමින් කිසිදු වෙනසක් නොමැති බව. මෙයින් පැහැදිලි වෙන්නෙ මානව සංහතිය ඉතිහාසය පුරාවටම දැනුම බෙදාගැනීම කියන සංකල්පය නිසා නොනැවතී ඉදිරියට ගමන් කල බව.  ලේඛන මාධ්‍යය ඇරඹිම දැනුම බෙදාගැනීම යෝධ පිම්මක් පැනීමට හේතු වුනා, වෙනත් අයකු ලඟ නොරැදී තනිවම යමක් ඉගැනීමට හැදෑරීමට මේ නිසා මිනිසාට හැකියාවක් ලැබුනා. මේ නිසා කුඩා අවධියේ සිටම රසවින්දනය සමග අධ්‍යාපනික දැනුම ලබාගන්න අපි හැමෝම කියවීමට පොළඹවන්න දෙමාපියන් කටයුතු කරනවා. 

මම අකුරු කියවන්න පටන් ගත්ත දවසෙ ඉඳලම කියැවීම දැක්කෙ කුතුහලය විවර කරන දොරක් හැටියට, පොතක් ගත්තත් පත්තරයක් ගත්තත් ඒවායේ සටහන් වන දේවල් දැනගැනීමට නොනිමි ආශාවක් හැමදාම තිබුනා. අවුරුදු පහේ කාලෙදිත් අහු වෙන ඕනෑම දෙයක් තේරුමක් නැතත් කියවන්න ප…

1945 මැයි 7 නාසි ජර්මනිය කොන්දේසි විරහිතව සෝවියට් රතු හමුදාවට යටත් වීමෙන් දෙවැනි ලෝක යුද්ධයේ යුරෝපා සටන් අවසන් වුනා. මෙම පුවත ලොවපුරා විහිදී යෑමට පටන් ගත් විට දහස් ගණනින් ජනයා වීදිවලට බැස සතුට සමරන්නට එකතුවුනා. රුසියාවට මෙම පුවත විකාශය කලේ මැයි 9 උදෑසන 1.10 ට රේඩියෝ මොස්කව්හි ප්‍රධාන නිවේදක Yuri Levitan ගේ හඬින්. 



එම නිවේදනයත් සමගම සියලුම රුසියානුවන් නිදන ඇදුම් වලින්ම වීදි බැස ඔල්වරසන් නගමින් මෙම මහා ජයග්‍රහණය සමරන්න පටන් ගත්තා. අහසට වෙඩි තබමින්, උමතු වූ ආකාරයෙන් වොඩ්කා පානය කරමින් වීදි පුරා දුව පනිමින් දිනය පුරාම පැවති ඔවුන්ගේ ජය සැමරුම් මදකට නතරවුනේ 9 වැනිදා රාත්‍රියේ එවක සෝවියට් දේශයේ නායකයා වූ ජෝෂප් ස්ටාලින් විසින් ජාතිය අමතන අවස්ථාවේදියි. 


තම නායකයාගේ කතාවෙන් අනතුරුව ජය සැමරීමට පටන්ගත් රුසියානුවන්ට දෙවන ලෝක යුද්ධය තරම්ම තවත් ලොකු ප්‍රශ්ණයක් පැන නැගුනා. 10 වැනිදා උදෑසන වනවිට මුලු රුසියාවෙම වොඩ්කා සොයාගන්නට තිබුනෙ නෑ. රටේ මුලු වොඩ්කා ප්‍රමාණයම ඔවුන් 9 වැනිදා බී හමාර කර තිබුනා. මේ නිසා අදටත් මැයි 10 වැනිදා රුසියාවේ වොඩ්කා අවසන් වූ දිනය ලෙස සැලකෙනවා.

ලඟදි දවසක මම ෆේස්බුකියෙ තියෙන අධි ක්‍රියාකාරීත්වයකින් යුතු Genius club සමූහයේ ප්‍රශ්ණයක් ඇහුවා තම තමන්ගෙ Dream Job එක මොකක්ද කියලා. වැඩිහිටි කවුරුත් විවිධාකාර රැකියාවල නියුතුව සිටින නිසා කොහොමත් මේ වගේ ප්‍රශ්ණයක් ටිකක් හිට් වෙන එකක් බව දැනුනා මුල ඉඳලම. විවිධ විවිධ පුද්ගලයන් 150ක් පමණ විවිධාකාර රැකියාවන් ප්‍රකාශ කරලා තිබුනා.  දැනට ඉංජිනේරු අංශයට සම්බන්ධ රැකියාවක නිරතවන මම මගේ සිහින රැකියාව විදියට එහි සඳහන් කලේ මොන්ටිසෝරි ගුරුවරයෙක් යන්නයි. මේ හැමෝම පල කරපු අදහස් දැක්කම මට හිතුන දේවල් ටිකක් කියාගන්න තමයි මේ බ්ලොග් පෝස්ට් එක ලියන්න හිතුනෙ.  ටීචර් ඇවිත් ඉස්සර පංතියෙ ලමයින්ගෙන් ඇහුවම ලොකුවුනාම වෙන්න කැමති කවුද කියලා අපි හැමෝම වගේ කිව්වෙ සීමිත රැකියා ප්‍රමාණයක්. සමාජයේ හොද ජොබ් යැයි සම්මත රැකියා වන ඩොක්ටර් කෙනෙක්, ඉංජිනේරුවෙක් නැත්නම් ලෝයර් කෙනෙක්. කලාතුරකින් හමුදා සෙබලෙක් , ටීචර් කෙනෙක් වෙන්නත් කැමතියි කියන අයත් ඉන්නවා. නමුත් ඇත්තටම මේ කිසිම දෙයක් පාසල් කාලයෙදි අපි හිතල මතල කියන දේවල් නෙවෙයි. දෙමව්පියන් හරි වෙනත් වැඩිහිටියෙක් උඹ වෙන්න ඕන මෙන්න මෙහෙම එකෙක් කියල තරවටු දීපු වෙලාවක ඇහුණු දෙයක…

විශ්වවිද්‍යාල වල විද්‍යා හා තාක්ෂණික පැත්තෙ අධ්‍යයන කටයුතු සිද්ධවෙන්නෙ ඉංග්‍රීසි මාධ්‍යයෙන් කියල කවුරුත්ම වගේ දන්නවනේ. අවුරුදු දහතුනක් විතර ඉතින් ඔය ඉංගිරිසිය ඉස්කෝලෙ ඉගෙන ගත්තට වාක්‍යයක් හරියට ලියාගන්න පුලුවන් එවුන් ඉන්නෙ එහෙමත් එකෙක් තමයි අපේ පැතිවල. ඉංගිරිසිය බැරි උනත් අනිත් වැඩකටයුතු වල හොඳකම නිසා කොහොමින් කොහොම හරි කැම්පස් තේරිලා ලෙක්චර්ස් යද්දි තමයි ඕකෙ තියෙන බරපතලකම තේරෙන්න ගන්නෙ. සමහර හිත හොඳ ලෙචාලා සිංහලත් එක්ක කලවම් කරලා දෙසා බෑවට සමහර ඈයො ඉතින් සුද්දන්ට උගන්නනව කියල හිතන් තමයි ලෙක්චර් රූම් එකට ඇතුල් වෙන්නෙත්. ඔය මොනව උනත් ඉතින් අවුරුද්ද අන්තිමට කොහොම්න් කොහොම හරි කුප්පි එහෙම ගිහින්  විෂය කරුණු ගොඩදාගන්න මට්ටමට ඉංගිරිසි අකුරක් බැරි උනත් අපේ එවුන් දස්සයි. ඒත් ඉතින් ඕක එක්සෑම් පේපර් එකේ ලියාගන්නත් දැනගන්න ඕනනේ. 

ඔන්න ඔය විදියට මගේ යාලුවෙකුත් සාමාන්‍යය තේරෙන කඩ්ඩෙන් එක්සෑම් එක ලියල එහෙම එළියට බැස්සා. ටික දවසක් යනකොට මිනිහට ටිකක් අප්සට් වගේ. අපි ඉතින් අහල බලද්දි මිනිහට අවුල් වගේලු ලියපු ඒවා. මේ යාලුවා හොඳ මීටරයක් ඒත් කඩ්ඩ ටිකක් අවුල්. මිනිහ කතා කරනවා ගිහින් ලෙචා හම්බවෙලා පොඩි ශේප…